Een avond Elizabethzaal
De klassen Muzikale Ontdekkingen en Verdieping Muziekschatten voor volwassenen maakten op vrijdag 15 december een inspirerende uitstap. Je leest er alles over in dit boeiende verslag van cursisten Tanja en Ton:
"Op vrijdag 15 december was het zover. Het eerste grote concert in de serie Muzikale Ontdekkingen en Verdieping Muziekschatten.
Om 17.45 stipt was de door de muziekacademie ingelegde bus gereed om naar Antwerpen te vertrekken. De reis verliep zeer voorspoedig en zonder “parkeerstress” waren we mooi op tijd. Er bleef zelfs nog tijd over voor een koffietje vooraf.
De binnenkomst in de grote concertzaal was op zich al een waaaw-momentje. Onze plaatsen op het eerste balkon waren perfect! Het orkest was al gezeten en toen kwam er nog -ik dacht misschien- een muzikant die niet zelfstandig haar plaats kon innemen en daarom in de arm moest worden genomen. Dat bleek de dirigente Elim Chan te zijn. Ongelukkig gevallen en daarom minder mobiel dan normaal. Maar we werden al snel verrast door de enorme energie die van de bok straalde.
Als eerste een stuk van John Adams. Een hedendaagse Amerikaanse componist. Moderne compositie die erg vriendelijk binnen komt. Een mooie start van het programma voor de pauze.
Dan komt er een blonde viking reus met een klarinet op het podium. Hij neemt -heel lief- de dirigente aan zijn arm mee. De van Zweden afkomstige Martin Frost speelt een stuk wat door de componiste Anna Clyne speciaal voor hem en in zijn opdracht is geschreven. Het stuk is echt een samenwerking tussen componist en solist en is in het proces van wording steeds heen en weer gegaan. Dat resulteert in een belevenis die enige naam mag hebben. Weergaloos is slechts een van de superlatieven die kan worden gebruikt om de ervaring te typeren. Martin Fr?st is ook danser en dat was te merken aan de manier waarop hij zich bewoog op de kleine solistenplaats.
Het einde en daarmee de pauze kwam eigenlijk te snel en het applaus bleef zo lang doorgaan dat Martin toch nog een toegift te horen gaf. Een improvisatie op nature boy, bekend door onder andere Nat King Cole. Alleen al het feit dat de enige begeleiding een continue re van de celli was, gaf aan dat dit echt spontaan was.
Na de pauze stond de 4e symfonie van Pjotr Iljitsch Tsjaikovski op de lessenaar. Een prachtig stuk muziek waarin een dramatische start langzaam maar zeker steeds meer uit de duisternis komt. Ik vond het derde deel wel heel bijzonder. Alle strijkers speelden alleen maar pizzicato (plukken aan de snaren), wat een apart effect opleverde. De finale was een onvervalste Slavische melodie waarin de componist eer deed aan zijn Russische roots.
Zeer veel dank weer aan onze reisleidster Rose-Marie die zoals altijd alles tot in de puntjes had geregeld. Bijgestaan door een intussen ook bekend gezicht: haar echtgenoot. Drie of vier keer tellen, zodat we zeker niemand zouden achterlaten in Antwerpen.
De avond is voorbij gevlogen en zelfs de onverwachte file op de terugweg kon de geweldige ervaring niet uitwissen."