Een droom van een instrument...
Bibliothecaris Marc Renckes vertelt:
De bibliotheek van Hechtel-Eksel heeft er als het ware een traditie van gemaakt om ieder jaar opnieuw een instrumentenvoorstelling te organiseren voor de kinderen van het derde leerjaar. Het basisopzet is eenvoudig: we demonstreren een instrument dat niet meteen in het lijstje van de evidente instrumentkeuzes te vinden is.
Dit jaar viel de keuze op een instrument waarvan de klanken mij altijd al fascineerden. Een instrument dat ook bij mij in de kast ligt maar waar ik nooit een fatsoenlijke noot uit gekregen heb. Het lijkt me een aartsmoeilijk instrument om te bespelen en ik vermoed dat daarom veel kinderen de boot afhouden. En nu ben je natuurlijk nieuwsgierig over welk instrument we het hier dan wel hebben? Een aantal muziekleerkrachten zullen het nu niet met mij eens zijn, maar we hebben het over de viool.
Het toeval wil dat er in onze gemeente iemand is die wel ooit de moed gehad heeft om dit instrument te leren bespelen. Veerle Gistelinck, muzieklerares in het Niko, is de ideale persoon om een initiatie te geven tot dit edele instrument, en dit heus niet alleen omdat zij uit Hechtel-Eksel afkomstig is... Op uitnodiging van de bib stelde zij op dinsdag 21 april de viool voor aan alle leerlingen van het derde studiejaar.
Professioneel en toch spelenderwijs gaf zij de kinderen allerlei wetenswaardigheden mee: zo vertelde ze over de bouw van het instrument met al zijn onderdelen en kenmerken. En nee hoor, de snaren van een viool zijn niet gemaakt van de snorharen van een kat. Voor de strijkstok, die ook behoorlijk geanalyseerd werd, was paardenhaar dan weer het ultieme materiaal. Je vraagt je af hoe men ooit op dat lumineus idee gekomen is?
Veerle demonstreerde meerdere speeltechnieken: de op en neerwaartse strijkbeweging, de springbogen, de fluittonen, het tokkelen,...
Bij een viool wordt al gauw een link gelegd naar de klassieke muziek maar Veerle maakte de kinderen duidelijk dat het instrument een heel assortiment aan muziekgenres aankan,... Ze toonde het instrument als deelgenoot in de moderne muziek, en schakelde vervolgens moeiteloos over op klassieke muziek. Ze toverde droevige, melancholische klanken tevoorschijn maar ook de opgewekte klanken uit de zigeunermuziek. Daarna volgde een rustig wiegelied uit de klassieke muziek. Zelfs een melodie uit de Ierse volksmuziek met zijn snel op elkaar volgende nootjes ging ze niet uit de weg, terwijl de kinderen ondertussen al behoorlijk enthousiast werden.
Een leuke vondst op een slim bedacht moment in de voorstelling was de quiz. De kinderen waren er als de kippen bij om vooraan te mogen zitten, de vraagjes beantwoorden en zo de punten binnen te rijven. Een ware competitieslag die tevens een test was om te zien of de kinderen wel goed geluisterd hadden.
Kortom de kinderen hebben genoten van haar mooie vioolspel, en ze wisten bepaalde fragmenten verrassend goed te benoemen! Een van de toehoorders was zelfs niet verlegen om te vragen naar langere fragmenten, dat wil toch wel wat zeggen.
Bedankt, Veerle voor de mooie en verzorgde uiteenzetting!