PRACHTIGE MUZIKALE AVOND TEN HUIZE VAN WIM WINTERS

PRACHTIGE MUZIKALE AVOND TEN HUIZE VAN WIM WINTERSOp donderdag 22 januari ’15 was de volwassenenklas Algemene Muziekcultuur van Rose-Marie
Hendrikx te gast bij muzikant Wim Winters. Hij liet ons kennismaken met het clavichord, een
klavierinstrument dat in de 17e en 18e eeuw heel geliefd was. En dat de demonstratie van Wim
Winters in de smaak viel, blijkt uit de getuigenis van één van de cursisten, Pol Fransen.

Eigenlijk had ik me ingeschreven voor deze module, totaal onwetend wat ze mij zou brengen, deels
was het ook om aan voldoende contacturen te komen en bovendien gratis. Als ik nu terugkijk op deze avond kan ik wel degelijk stellen dat motieven voor deze module eerder “gratuit“ waren, geen echte interesse dus.

Na een avond te huize van de familie Winters in de Eikelbosstraat in Eksel moet ik toegeven dat een mens zich goed kan vergissen. Vorige week heb ik heel erg genoten van het Jazzconcert van de “Talking Cows” in het Dommelhof, maar dit was iets totaal anders. We begonnen met een warm
welkom van Wim Winters en een boeiende uitleg over het instrument zelf en hoe hij tot dit instrument is gekomen. Hij had ons in dit half uurtje uitleg erg nieuwsgierig gemaakt. Dus vol verwachting hebben we onze oren geopend voor het instrument en zijn bespeler. Toen is ook onze mond opengevallen. De warme intieme klanken waren voor mij een openbaring, doordringend door zijn fijnheid en nuances. Een huiskamerinstrument dat voor mij een zachtheid en puurheid heeft die ik nog nooit bij een ander instrument had ervaren. We hadden natuurlijk ook het voorrecht het rechtstreeks te horen van de “meester“ hemzelf. Bach, Mozart en Beethoven klonken op dit clavichord zoals ze in hun tijd geklonken moeten hebben. We kregen niet alleen de muziek te horen maar ook het verhaal erachter. En dat maaktte het allemaal zo interessant. De manier waarop Wim het ook bracht, begeesterd en doorleefd, maakte dat deze avond voor mij althans een avond was die ik niet snel zal vergeten. Wat mij het meest zal bijblijven, is het feit dat Wim en zijn clavichord zo wonderwel bij elkaar passen. Zijn sterke muziekbeleving en inleving creëerden bij mij als toehoorder de behoefte naar meer.

Voor de mensen wiens interesse is gewekt, kijk op Youtube: ” Wim Winters Clavichord “ intikken en je krijgt onmiddellijk zijn Youtubekanaal. Het is natuurlijk niet zo mooi als in het echt maar het is toch ook genieten. Wim heeft het plan opgevat een plaat op te nemen, een echte langspeelplaat, geen CD dus, waarop zijn muziek in alle schoonheid met alle nuances te beluisteren is. Het kan niet anders dan dat je van deze man nog gaat van horen. Het was inderdaad een gat in mijne muziekcultuur .

Pol Fransen