Plankenkoorts, hoe ga je ermee om?
Module AMC Volwassenen
Voor hen die het nog niet wisten: binnenkort gaan alle volwassenen met veel enthousiasme en zonder zenuwen of stress hun muziekexamen tegemoet. Als dat zo zal zijn, hebben we dat te danken aan Rose-Marie.
Toch zullen we maar met de voeten op de grond blijven (en daar kom ik dadelijk ook nog op terug) en de nodige nuance aanbrengen want zo simpel ligt het niet.
Volwassenen klagen geregeld over zenuwen tijdens optredens, hoewel we dit ook bij de jongeren niet moeten onderschatten.
Rose-Marie staat zelf regelmatig op de planken en heeft al enige ervaring op dit vlak. Zij zal misschien gedacht hebben “ik ga proberen iets te doen aan deze veel gehoorde klacht”. Zo kwam er een les ‘Anders omgaan met plankenkoorts’.
Dit had zelfs zo een overweldigend succes bij de inschrijvingen, dat het noodzakelijk was om de groep te splitsen. Rose-Marie heeft er zelf een extra avond voor opgeofferd. Dat krijg je als je iets met hart en ziel doet.
De les die ik kwam volgen op vrijdag 22 maart, begon al direct zeer toepasselijk want de projector wilde het niet doen en dat was al voldoende om een stress-situatie te genereren. Gelukkig was dit euvel vlug opgelost geraakt, oef.
Dus iedereen keek vol verwachting uit naar ‘de oplossing’ voor het plankenkoortsprobleem. Maar helaas, Rose-Marie maakte al direct duidelijk dat ons ‘probleem’ na deze vanavond niet opgelost zou zijn. Wel zou ze trachten om ons handvaten aan te reiken die zouden kunnen helpen om in de toekomst met die plankenkoorts om te gaan. ‘AHA’, dat lijkt wel ergens op.
De ideeën die ze aanreikte, komen uit mindfulness, yoga en tai chi. Daaruit haalde ze drie elementen waarmee ze aan de slag ging en ons liet ervaren via kleine lichaamsoefeningen.
- Adem: dat is je anker, daar kan je steeds terug naar toegaan.
- Aarden: ja we hebben echt geleerd om met onze voeten stevig op de grond te gaan staan, en zelfs wortel te schieten, in gedachten althans!
- Hart: en last but not least kunnen we leren om niet vanuit de angst maar wel vanuit de vreugde te spelen.
Als je deze elementen mooi ordent, ga je in de toekomst vast en zeker nog eens
‘AHA’ kunnen zeggen.
Maar daarvoor ga je best nu al ‘oefenen’ als je je instrument bespeelt (thuis of in de les), zodat je kan terugvallen op de aangeleerde technieken als de zenuwen de kop op steken.
De ervaringen van die avond, die trouwens zeer leuk was, hebben mij laten inzien dat er inderdaad met deze elementen veel te bereiken valt. Ik merkte wel dat de oefeningen niet altijd direct het juiste resultaat voor gevolg hadden. Ook wel logisch want als alles direct perfect zou lopen, zouden we geen plankenkoortsproblemen hebben. Misschien ligt de situatie ook wel enigszins anders als je echt plankenkoorts hebt. Maar het voornaamste was, vond ik althans, dat je voelde wat de bedoeling was en waar het naartoe moest. Nu is het enkel nog een kwestie van oefenen en leren om de technieken onder de knie te krijgen. Dan zou het volgens mij inderdaad moeten lukken om stevig(er) op de planken te staan.
Voilà, dit was de avond in een notendop.
Nu hebben we alle afwezigen nieuwsgierig gemaakt, maar die zullen moeten wachten op een volgende uiteenzetting, wie weet!
Marc Renckens