Dag DKO... NIKO overspoeld met artistieke golven!
De dag van het DKO had als thema
‘Golflengte’.Dat gegeven inspireerde tal van mensen om zich creatief te uiten rond dat idee.
Een
'stille ruimte' nodigde mensen uit om rond de tafel te gaan zitten en een 10 -tal minuten in stilte te bezinnen: is stilte niet een golflengte, een trilling die we allemaal hebben? Is stilte niet als een wit doek, waarop al onze creativiteit kan verschijnen?
Mensen, groot en klein, konden in die stille tijd een gedicht lezen, een tekening maken of gewoon stil zijn.
Het geheel werd als deugddoend ervaren , verrassend door zijn eenvoud.
Het concept werd uitgewerkt door Reinhilde Weytjens (kinderNIKO).
Telefoongerinkel, stappen op de trap, liedflarden, blaas-, strijk- en slagwerkgeluiden, gekras van potloden, woorden, geklap van deuren & allemaal huiselijke geluiden van het NIKO-gebouw. Marijn Thijs maakte een eigen-aardige collage van deze geluiden: la Divina KO - media.
In de
‘geluidenlandschapsruimte‘ kon de bezoeker geblinddoekt in dit verrassende verhaal opgaan.
In de
‘doe - ruimte‘ werd getoond dat geluiden golven zijn: de muziek van jonge muzikanten werd door een microfoon elektrisch omgezet naar een golvend beeld op een oscilloscoop.
'Intieme ruimte' : EEN TEAM DAT IN TEAM INTIEM SAMENWERKTE.
In een door bleek katoenen doeken begrensde ruimte komen de toeschouwers binnen. Aarzelend licht van één enkele gloeilamp. Zachte pianotonen dringen door het doek. Een meisje aan het raam stelt zich kwetsbaar op door haar diepste verlangens en gedachten te laten klinken. Haar gedachten kringelen steeds naar de jongen aan het raam van de overkant. Perfect love?
Bij de dichterlijke muziek van Schumann wordt een volmaakt samensmelten van de twee geliefden gesuggereerd in de hoofden van de toeschouwers.
Echt contact ligt in de intensiteit van de intimiteit in al haar integriteit.
(Het team: Stefanie, Jasper, An, Ann-Marie, Zjuul )
In de
'ICT-ruimte' werden bestaande kunstwerken doorgecommuniceerd. De kunstwerken werden verbaal beschreven, deze golven werden doorgeseind naar de leerlingen beeldende kunst, die op hun beurt het kunstwerk terug viseel zichtbaar maakten. De resultaten waren verrassend.
Het verhaal van de Venetiaanse vioolbouwer was een inspiratiebron voor Karla Deroost en Vera Baliko. In samenwerking met de academie voor beeldende kunsten verzorgden de woord- en celloklas een
prachtige voorstelling: muziek, woord, decor en kostuums riepen de sfeer op van het middeleeuwse Venetië. Het verhaal vertelt over een vioolbouwer, die een bijzondere cello maakt; deze kan enkel bespeeld worden door een bescheiden muzikant. Het geheel had een dubbele boodschap: als je in alle eenvoud de intentie van de muziek overbrengt, dan zit je op de goede golflengte; vanuit chaos kan men komen tot gelijkgestemdheid!
Een kleurrijke carnavalstoet was dan ook het hoogtepunt van de voorstelling.