Naar De Notenkraker...
Pluvius was ons welgezind toen we zaterdagavond 30 januari om kwart voor zes met drie autocars vanaf Kunstacademie Noord-Limburg richting Antwerpen vertrokken. Welgezind, omdat de regengod al de hele dag zijn zondvloedse kranen opendraaide en voor onze uitstap zelfs zijn tranen droog hield. Zonder oponthoud in het verkeer stapten we mooi op tijd uit voor de hoofdingang van de Antwerpse Stadsschouwburg waar mooie plaatsen voor ons gezelschap waren gereserveerd.
Een week tevoren extra voorbereid op deze voorstelling van De Notenkraker, door uitstekende uitleg Rose-Marie Hendrikx en Liesje Oversteyns was ons geheugen goed opgefrist over de leefwereld van Tsjaikovski en zijn tijdgenoten toen zijn balletten zijn ontstaan. Fragmenten van muziek, geparenteerd met een rijkdom aan beelden, brachten ons in de juiste stemming om naar De Notenkraker uit te zien.
Als ik in een notendop moet samenvatten wat we in werkelijkheid beleefden, dan was deze
voorstelling zeker een aaneenschakeling van verrassingen. Het meest opmerkelijk was natuurlijk dat de voorstelling totaal verschillend was van de Notenkrakers die we vanuit de traditie onder andere op de TV kennen. En dat dit volgehouden werd van het begin tot het einde was een belevenis die je nooit vergeet.
Een prachtige uitvoering van tweemaal 45 minuten, slechts onderbroken door een kleine pauze,
werd ervaren als een droom waarin we werden meegezogen. Ik weet natuurlijk niet of mijn
medegenieters hetzelfde overkwam als mij, dat ik ogen tekort kwam omdat er zoveel tegelijk
gebeurde. Eigenlijk zou je deze voorstelling vaker moeten zien omdat je niet wist waar je het eerst
moest kijken en omdat er je dan zoveel ontgaat.
Met Wim Vanlessen in de hoofdrol als de Notenkraker – Wim komt van Neerpelt en won vele prijzen, werd mij verteld – en dan daarbij een spectaculaire choreografie van Demis Volpi, werd het een eigentijdse voorstelling van hoog niveau. Het op zichzelf sobere decor werd onderdeel van de ‘show’, zodat elementen als deuren van klein tot groot formaat, meedansten als in een sprookje. Een onwerkelijke en tegelijk realistische werveling als één geheel. In één woord, aan deze Notenkraker werd een veelbelovende dimensie toegevoegd. Veelbelovend ja, omdat volgende balletten hierdoor zeker geinspireerd zullen worden. Hier kan men niet meer omheen.
Last but not least, elke danser verdiende dezelfde aandacht en bewondering. Want er ontpopte zich zoveel talent van acrobatische lichtvoetigheid die bij mijn weten niet eerder met zoveel gevoel voor humor werd vertoond. Deze De Notenkraker was in alle opzichten zó vernieuwend alsof hij voor het eerst na de pennenstreken van Tsjaikovski werd opgevoerd, zonder zijn al te vertrouwde muziek geweld aan te doen. De muziek die in goede harmonie met het betoverende balletfeest werd verzorgd door De Filharmonie.
Samenvattend mag ik wel zeggen dat deze voorstelling nog lang in onze herinnering zal blijven als
een feestavond die we voor geen goud hadden willen missen. Met een diepe buiging voor
Kunstacademie Noord-Limburg die deze buitenkans voor ons heeft mogelijk gemaakt.
Johan Biemans, cursist AMC-volwassenen